HİÇ DÜŞÜNDÜNÜZMÜ ANNE

Henüz orta okuldayken
sizin mutluluk diye tabir ettiðiniz
köle halkasýný parmaðýma takarken
benim hayatýmý bitirdiðinizi

Hayallerimi geleceðimi
arkadaþlarýmý oyuncaklarýmý
resim boya kalemlerimi
bir mezara gömdüðünüzü

Henüz küçük bir kýzken
hiç düþündünüzmü anne
ellerimi gözlerimi baðlayýp
duygularýmý masallarýmý
bir hiçe sayýp
baþka bir insanýn egosuna
beni kurban ettiðinizi

Oysa þimdi uzatamýyorum
siz baðladýnýz ellerimi
Kaf daðýnýn masallarý
bir balon gibi söndü beynimde

Ya arkadaþlarýmla oyunlarým
okulda bilgi yarýþlarýna katýlacaktýk
yýl sonlarýnda tiyatrolar sergileyecek
30 Aðustos zaferini kutlayacaktýk
korolarda cumhuriyet marþlarý okuyacaktýk

Hayalim öðretmen olmaktý
yurdumun en soðuk bölgelerinde
karlarýn yoðun yaðdýðý kuytu köylerde
öðrencilerim olacaktý
Onlara alfabeyi tanýtacak
Laikliði öðretecektim
Atatürk yolunda yürüyecektik beraberce

Siz beni hiç anlamadýnýz anne
çocukluðumu hayallarimi geleceðimi
bir kutuya koyup
okyanusun ortasýna attýnýz
beynime kilit vurdunuz anne

Oysa þimdi bin parçaya bölünmüþ
bir daha toparlanmayacak daðýlmýþ
cam parçacýklarý gibiyim

Þimdi acý duygularýmýn yoðunlaþtýðý
yaþam kesitlerinin bana alaycý bakýþlarý
bir daha hiç iyileþmeyecek
kanatlarýmýn kýrýlmýþlýðý
beni nereye sürükleyecek
bilmiyorum anne

Sabahat Çelik
20.09.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: