Bir bayan yazardýr Adalet, Yaþar Ýstanbul þehrinde… Mülk Kâhta’nýn bir köyü, Kerpiç evleri sararmýþ yokluktan… Karadeniz’de horon teper Temel, Daha hýzlýdýr balýktan…
Adalet sanki hayalet, Kaldýrýmda güpegündüz, Araba çarpar kendisine… Kara bulutlar yutmuþ ýþýðý, Direksiyonda cehalet, Darbedir yürek sesine…
Mülk’ün toprak damý, Barýndýrýr keder gamý… Çaðýn ayaðýnda pranga, El atýlmamýþ yokluk... Saf güzel insanlar, Hak etmiyor bu dramý…
Herkes ayrý anlatýr Temel’i, Ýnsanca yaþamaktýr emeli… Mesken tutmuþ gurbeti, Sanki Fadime’dir tek hasreti… Maviye boyasa da düþünü, Hýrçýn dalgalar yumruklar döþünü…
Etimi kanatýr diþim, Deðiþmeyen deðiþim… Bir gün gülümser Adalet, Baharý yaþar Mülk, Muradýna erer Temel, Biter güneþe hasret…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.