UÇURUM

þimdi her þey kýrýk dökükse
içime duvarlarým çökmüþse

binlerce yýldýz kayýp
reddedilmiþse en yýkanmýþ dualarým
göðümde, binlerce.

sýðamýyorsam en ferah þiirlere.

boðuluyorsa hayat bir yandan
elimin azgýn sularýnda,
çýrýlçýplak kayýyorsam
düþlerimin kýzlýk zarýndan
bakire zamanlara.

þiirim yuvarlanýyordur uçurumlardan
yazýlmamýþ bir sevdaya.

nasýl anlatýlýr ki bir tükeniþ?
hangi arka bahçelerde susulup
kiminle yýkanýr günahlar?


//sen…
en beyaz düþlerimin hýrçýn çocuðu
inkâr et geçmiþini, yok et!

ve bana öyle gel
gözlerin gibi
yosun gibi
deniz gibi
yunup yýkanmadan
tuzunla, ekmeðinle
kalanýnla//

sýrf kestirme diye miydi
komþu duvarlardan atladýðým?
tekrar basabilsem o bahçeye
halâ nisan kokuyor mudur anne?

Seher Duman



Sosyal Medyada Paylaşın: