şimdi kaç ölüm

oysa öyle güzel duruyordun ki karþýmda,
bir adým atsan, yanýndaydým.
bir adým atsan, yüreðine dokunacaktý yüreðim.

birlikte bir göðün altýnda,
saðnak saðnak ýslanacaktýk,
illegal yaðmurlarýnda sevdanýn.
birlikte gök kuþaðýnýn altýndan geçip,
yeniden doðuracaktýk sevdayý.
kahpe dünyanýn rahmini deþer gibi.

eskitilmiþ bir kamaranýn sessizliðinde,
sessizce omzuna baþýmý koyup,
yýldýzlarý omzuna indirecektim.
avuç içlerinden su içer gibi.

suç diyorlar,
sevmek suç diyorlar,
özlemek suç,
beklemek suç,
bakmak suç,
zaman su gibi gelip geçiyor,
bize bizi yaþamak suç diyorlar.

oysa gözlerin nasýlda güzel bakýyordu,
nasýlda mahzun,
bir çocuðun,
en mutlu,
en þen,
en haylaz,
duruþunu yüzüme yansýtýr gibi.

her gün ölenin yasýný tutar gibi seviyorum seni,
elleri kollarý baðlý bir insanýn çaresizliði gibi.
ve uykudayken bir düþ görürsün,
sýçrayarak uyanýrsýn.
o uyanma telaþýnýn korkusuyla seviyorum seni,
ve bir panzerin önüne bedenini koyar gibi,
yokluðuna direne direne seviyorum seni.
bir insaný kaybetmek kolay,
ama kazanmak için mücadele eder gibi seviyorum seni.

zehirli çiçeklere dokunup,
zehrini içime çeker gibi lanetliyim.
çürümüþ bir bedenin içinde,
fay hatlarý her an kýrýlmaya ayarlanmýþ,
bir depremin enkazýnda kalýr gibiyim.
karanlýkta kurþun kokusunu içime çeker gibi,
bir makasýn üstünde durup,
kendi kendimi öldüresiye biçer gibiyim.

ve þimdi ey karanlýk,
ey sessiz gece,
dilsiz aðaçlar,
sus pus olmuþ sokaklar,
kaç saðnak bir geceyi boðabilir bedenimde?
kaç ölüm mezarýný ýsýtabilir ellerimde?
ve kaç tren?
özlemlerimi yükleyip,
özlediðim þehre götürebilir?

sonra usul usul yürüdüm.
salkým söðüt kokan sokaklarý.
demini acýlarýmdan almýþ bir çayý,
yudum yudum içer gibi seviyorum seni.
en çok gözlerine bakar gibi seviyorum.
çünkü; gözlerin,
savaþýn ortasýnda kalmýþ bir çocuðun,
özgürlüðe olan inancý gibi bakýyordu bana.
seni özgürlüðe olan inancým gibi seviyorum.
þimdi kaç ölüm,
seni benden ayýrmaya yetebilir ki?

ibrahim dalkýlýç

17/09/2016
22:15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: