Ve her köþe baþýnda kurþun yaðdýrýyorlar s/özüme ayýþýðýnda sloganlaþýrken her þiirin dil ucumda aç dedim avuçlarýný aç ki, taze kan çiçekleri besledim ba/harýmda baksan boyalarý akmýþ þu kalbin kirli duvarlarýnda her geliþinde bir efsaneye gebe bu Akdeniz kadýný, rüzgarýnda savrulurken taze yaðmurlarým aslý bende kalan gülüþünün en çukurunda gece baþlayýp da gidiþinle uzuyorken sus ____ çöküþ baþlýyor o an içimdeki boþlukta ve sanrýlar gece yarýlarý çabuk ol diyor zira bir bir parmak uçlarýmdayken can kýrýklarým uçurum gibi düþüyor ellerimin arasýndan gamzelerin sað kaldýðým sabahlarda beni sýmsýký sar kollarýnda düþlerinden hiç çýkarma demem o ki; varsýn göðüs kafesimde saklý kalsýn geçmiþte ýsmarladýðýn gece þarkýlarým ne sen geril çarmýha, ne de ben kan kýrmýzý avuçlarýndan akayým______
(Aze)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Azade Akbin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.