ABUZER EMMİ
Hüzün düþmüþ yine Kâhta düzüne,
Yetim lokmasýný çakallar almýþ…
Kör olasý felek gülmez yüzüne,
Yaz bahara hasret hazanda kalmýþ…
Babadan mirastýr yokluk omuzda,
Mevsimlik iþçiler yazar rumuzda,
Ýnsaf yitik duygu yaðlý domuzda,
Ýliðini emmiþ terini çalmýþ…
Okuldan birkaç ay uzaktýr evlat,
Sýnav adaletsiz gel toka anlat,
Ýncecik boynunda yokluk bir halat,
Umut kýrýk salda çýkmaz bir falmýþ…
Kýzýn boynu bükük bahtý kapkara,
Hanýmý periþan hastalýk sara,
Oðlanlarý bekâr þaþmýþ fukara,
Duvarýn dibinde deryaya dalmýþ…
Cantekin der; yokluk yaman girdaptýr,
Abuzer Emmi can þaþkýn bitaptýr,
Acýsý gönlümde hazin kitaptýr,
Bu fani Dünya’da kör eden malmýþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.