Þimdi artýk susabilirim
içim konuþurken
bilmiyorum
hemde hiç bilmiyorum
yaprak döken aðaçlar gibi kimbilir hissiz
hangi denizin içine batýyor baþýmýn içinde doðan güneþ
uzaklarda ufuklarýn çizgisinde birleþiyor
akþam çöküyor her akþam
biraz daha yorgun düþüyorum hayata
gel el gibi durma
seni sensiz yaþamakta
utangaç ay
ve kurþun sýkýyor geceye bu þimþekler
ve eski bir para gibi saklanan kederler
eski cüzdan içinde gün ve geceler
içinin dip köþesinde tenhasýnda sabahlýyor
mademki gülmüyor geceler
mademki söndü ateþte kývýlcým içimde
býrak güller aðlasýn gülün dikeninde solsun
sonbahar ikindisinde yanan su
geçip gidiyor hayatýn içinde bir denklemin
öyle ölebilirim ki, yapraklar gibi
Kýþ uykusuna dalan zamanda kýrýk bir saz gönlüm
Bak rodrigonun gitar konçertosu çalýyor
uluyan rüzðarda
ne garip sustu evren bir seni dinliyor artýk
bir çocuðun çelimsiz ayaklarý yýrtýk pýrtýk üst baþ
sýrtýnda küfesi
oysa nasýl da tekmelemiþti
küfeyi babasý ölünce yol ortasýnda sezerek kötü kaderini
nasýl gülebilirim ki nasýl
sýðýnacak bir liman arama telaþýnda bütün kuþlar
batan gemilerin yolcusu doðan çocuklar
Ýstasyonda trenler aðlýyor
ah daha dün her gün dün oluyor pecerelerde
mavinin hasreti örseliyor övüyor
beyaz mendillerde isi kalýyor siyah gecelerin
portakal rengi gün aðarýyor þafakardan
kýzýl güller açarken
sen beni unut bir köþede
cam göbeði dalgalý denizlere at
inleyen alkýþlarý duymayan beethoven aþkýna
uyut beni rüzgarýn dizlerinde ninniler söyle
Köyler kentler uyansýn daðlarýn eteklerinde
hadi çal
hadi çal
çýldýran öfkeli bir senfoni
duymasýn kulaklarým iþitmesin
þu koca analarýn yüreklerinde yanan harman yerini
yarýn ertesi cumartesi anne!!
Nurten Ak Aygen
16.09.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.