Buðdaylar tutarken sarý baþaðý
YÂR beline sarmýþ ebem kuþaðý
Aþýk etti beni baþtan aþaðý
Onu da ben gibi sandýrdý YÂR’im
Bazen efkârlandým bazen’de güldüm
Olan dertlerini yarýya böldüm
Aklýma düþtükçe kahrým’dan öldüm
Aþkýn þarabýna bandýrdý YÂR’im
Þimdi yokluðun da akþam oluyor
Zifiri geceme hüzün doluyor
Bütün olumsuzluk beni buluyor
Gece gündüz adýn andýrdý YÂR’im
N/olur sevenleri öyle görme hor
Ayrýlýk ne zormuþ gel’de bana sor
Der Durak’ým yakar caný harlý kor
Geleceðim diye kandýrdý YÂR’im
Durak’ýn aklýný baþýndan aldý
Mecnuna dönderip çöllere saldý
Ne yanýmda durdu ne gönlüm aldý
Gönül çeraðýný yandýrdý YÂR’im
Durak YÝÐÝT
GönüllerinÞairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.