Öyle yorgunum ki bu günlerde öyle býkmýþýmki insanlardan Ýnsan olmaktan utanýr olmuþum iyiliðimi isteyenler kötülüðümün peþinde Dost demeye kardeþ demeye korkar olmuþum ne yana dönsem fitne fesat kardeþ dediðim bile hançer vurma derdinde Artýk ne yaþama hevesim var Nede umut edip hayal edecek yarýným var Kör karanlýk kuyulardayým Artýk iki hasretim var bir ben TOPRAÐI özleyen Bide toprak anadýr beni bekleyen Korkuyorum þeytana uyacam Bu emanet cana kýyacam diye Bu ne aðýr imtihan dýr ya rabbim.. Ertaç eral
Sosyal Medyada Paylaşın:
ertaç eral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.