çoðu þey düþler de kalýr resimler de unutulmaya takýlmadýysalar eðer, kimileri de çöplüklerde.. yaþam an ve an yalan, çýðrýndan çýkmýþ bir zan, diyarý ne bir han ne de bir mekan, tek meydaný insan, uçsuz bucaksýz can, ruhu da uydurulmuþ bir zam.. boz boz harca, harcý ömür zamana tan gündüz ve gecenin arifesi akþam gölgelere zindan dört duvar arasý üstü kapalý, gelecek ve ebediyet bu olsa gerek, bu olsa gerek son bir fotograf sanýyor musun ki dileyecek af, sen kimsin ki bir anlýk göz kýrpmadan gayrý ne bir virgül ne de bir nokta yokluða konulmuþ bir coptan baþka, ne olabilir ne, sen varmýydýn ki oldun mu ki hiç yarýnlarýn boþluðun da...
(Berlin,11.09.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.