Sabahýn ilk ýþýklarýyla uyanan bedenim, Bir kez daha ruhumun sýcaklýðýyla ýsýndý Korkum beni terk etmiþti, onu kaybetme korkusu, Ýliklerime kadar iþlemiþ ken.
Bu sabah onun gülümseyen suratý, Bu acý veren korkuyu çaldý benden O bu kadar umutluyken Benim acýya sýðýnmam kendi zayýflýðým.
Bir de onu kendi acýmla boðmaya çalýþýrken Ne bekliyorum ki kendimden? Güçlü olmayý mý? Ben kendime deðil ona haksýzlýk ediyorum.
Þimdiye kadar ki tüm gücünün Kaynaðý olan ruhunu ben zedeliyorum Bir anda onun çektiði acýyla Çiziyorum kafamdaki resmini Bir siluet gibi silik.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.