O Gitti
Ve o gitti !
Karardý bir anda herþey, kapkara oldu, zift karasý, katran karasý, aþk karasý.
Kanaviçelerine kýrmýzý gül iþleyen kýzlarýn gülleri karardý,
balkon çiçekleri karardý, gök karardý, yer karardý,
karardým, aðladým, yandým.
Zehirli sarmaþýklara dolandý bedenim,
her hücrem acýlar içinde kývrandý,
sýzýlarýmdaki yaralarýmdan kara kanlar damla damla aktý yerlere.
Vasat þiirlerim karardý,
siyah keskin býçaklarla kesildi kelimelerim, yaralandý harfler.
O gitti !!
Küstü düþlerim, hayallerime yürek kýrýklarý battý.
Ateþler siyah yandý, bir kibrit alevi kadar mutluluk vardý,
siyahlara düþtü kýrmýzý alevler, yankýlarý vurdu acýlarýmýn daðlara,
inledi bir þehir, inledim, dinmedim.
Korkuyorum kefenlerde kararcak diye.
O gitti ! Kurþun kalemlerim bile tükendi.
O gitti ! Þiirlerim öldü.
O gitti ! Zaten hiç gelmemiþti.
Ahu Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.