EYLÜLDE ÖLDÜM

Doldur saki henüz kafam yerinde
Unutmak istiyorum nefesim ömrüm dediðim
Canýna canýmý verdiðim sevgiyi
Þimdi hüzün yaðýyor yorgun gönlüme
Her gece bir ses uyan diyor ölmeden
Bilmiyor ki ben eylülde öldüm


Kelepçe vuruldu dilime Yüreðim karanlýk hapiste
Hüzün yýðýn yýðýn boðuluyorum hasretinle
Zindanlar içinde zavallý ruhum
Mükafatým kanlý gözyaþlarým
Bir gün belki bir gün kavuþurum gündüze
Güneþi arýyorum karanlýk gecelerde
Sarýlýyorum hüznüme
Bir hayalet gibi kapýmda bekliyor yalnýzlýðým
Bilmiyor ki ben eylülde öldüm


Kalbim unuttu baharý gömdü kendini derinlere
Yýldýzlarý býraktým saymýyorum günleri
Tükenen umutlarýmda bak eylül yaðmurlarý
Baþladý gökyüzünde
Bir damla düþtü gözlerime
Dudaklarýmda tek kelime
Öldüðüm gündü eylülde


Uzun uzun aðladým hüzün yine kalbimde
Þarkýmýzý çaldým dolaþtým boþ sokaklarda
Ellerin yoktu üþüdüm
Uzattým ellerimi senli boþluða
Anladým ki ben þimdi eylülde öldüm


Yine efkarlandý divane gönlüm
Yaþlarla ýslandý yüzüm
Getir saki meyleri son damlasýna kadar içeyim zehri
Yalnýzlýða mahkum yüreðimin hem gelmiþine
Hem geçmiþine söveyim
Kirpiklerime dökülen hüznü sileyim
Akmasýn bir daha
Artýk adýmý sormayýn bana
Hiç önemi yok yalnýzlýðýmda
ADIM hüzün
SOYADIM eylülde öldüm
Serap evren

Sosyal Medyada Paylaşın: