Elbette sevmelerin olmalý, ama mesafeyi bozmadan. Dudaklarýnda ezberin gözlerinde ferin, hayatta vazgeçilmezin? Hiç’mi hiç olmamalý. Gerekirse bir bit uðruna evi bile ateþe verebilmeli’sin. Pýsýrýk’mý durdun? Korktun veya ürktünmü? Kendi kurallarýn ve yaþam tarzýn tepe takla’mý oldu! Duruþunu bozmayacak, asla boyun eðmeyecek yeri geldiðinde kalýn çizgilerinle sýnýrlarý belirleyen sen olmalýsýn. Bakacaksýn’ki ruhunda dahada çok yýkýma yol açýyor! Asaletin ve cesaretini ortaya koyup,dur diyeceksin. Yüreðinde kopan fýrtýna, onun nazarýnda sadece ýlýk bir esintiden ibaret kalýyorsa! Tutacaksýn kolundan, býrakacaksýn kervan geçmez kuþ uçmaz çölün ortasýna, þans bu! Belki bir ayýya rastlar! belkide sulak bir vahaya. Mete Tekçe Sosyal Medyada Paylaşın:
Mete tekçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.