Tutukluyum, sihirli aþkýn hayallerinde; Esmer bir gül dalýna takýldým, diyemedim. Bir anlam veremedim gönlün ahvallerine; Aþkýn kara baðrýna çakýldým, diyemedim.
Bu sevdaya bir masal demeyi çok isterdim. Gitme kal Külkedisi, gitme kal diyemedim.
Kesildi birden bire yorgun dizlerin feri, Kimi zaman naçardým, kanatlandým zamanla; Daðlarýn yanýþýný gördüm akþamüzeri, Rüzgâra dert anlattým görünmeyen dumanla;
Yüreðime bu ne hal, demeyi çok isterdim! Anlatýlmaz bu ahval, gitme kal diyemedim.
Kara bir efkâr düþtü benim kara baðrýma, Bir mahkûm bakýþý var gözünün nurlarýnda; Bir kardelen ses verdi yürekteki çaðrýma, Sustum, ýslandým sustum, sevda yaðmurlarýnda.
Öptüm, ayrýlýklarýn ýsýrgan dudaðýndan, Gittin, çýðlýklarýný dinledim denizlerin. Sen bana seslenirken aþkýn karlý daðýndan, Beni hayallerime sürükledi izlerin.
Bitsin artýk bu hayal demeyi çok isterdim. Beni hayallere sal, gitme kal diyemedim.
Soramadým, sinene kim yaslanýr kardelen? Diyemedim, kalemler yokluðunda eriyor. Sanma sensizliklerle kalp uslanýr kardelen, Diyemedim, pusulam hep seni gösteriyor.
Al beni kalbine sal, demeyi çok isterdim. Sen bendesin, benim ol, gitme kal diyemedim