Ruhumun İkilemi

Bir yaným çocuk, bir kaç saat önce doðmuþ gibi
Diðer yaným yaþlý, asýrlar önce ölmeyi unutmuþ gibi
Ruhumun bu ikileminde yada aklýmýn sanallýðýnda
Dengesiz hayallerim ve de bitmeyen sevmelerim var
Yürüdüðüm yollarda ürkek adýmlarým
Bastýðým yerlerde göz yaþlarým var

Bir yaným diyor ki gül sev yine yaþa
Diðer yaným bir uçurumdan aþaðý atla
Ýçimde ki dipsiz kuyunun sonsuzluðunda
Bitmiyor bu, beni usandýran kargaþa
Son veremiyorum, kazançsýz bu savaþa
Hasret kaldým kendimle olan barýþa
Bir türlü eremiyorum o bi adým ötede huzura

Bir yaným kanatsýz kuþlarla bezeli gökyüzü
Diðer yaným yýldýzlarý alýnan gecenin karanlýk yüzü
Hatýrlamaz oldum dünüm gibi bugünümü
Çözemez oldum kadere atýlan en basit düðümü
Yada umursamaz oldum her bir gördüðümü
Zaten kimse de görmüyor günden güne söndüðümü
Kimse anlamýyor zamanla deliye döndüðümü
Bende bilmiyorum ne yaþadýðýmý, ne öldüðümü
Aldýnýz varsayýn veda öpücüðümü
Ben gidiyorum belki uzaklara
Belki tuzaklara...
Sosyal Medyada Paylaşın: