Bugün ayrlýgýn ilk günü 1 Eylül.
"Ben yokum artýk, sabahlarý yalnýz uyanacaksýn, sana günaydýn aþkým diyebilecegim mesajlar yok bu sabah...
Bu ilk günün bensiz, ve ilk defa SENDEN VAZGECiSiM..
Dogmamýþ güneþe uyanmanýn verdigi yorgunlukla açtým gözlerimi güne..
Gecenin bilmem kaçýnda aglamakdan kýzarmýþ þiþmiþ gözlerle sensiz güne uyanmak diye bir kavram varmiþ..
Kendi kendime teselliyle ölüm yok, kalk yüzünü yýka, defalarca çarp yüzüne suyu, izleri silinsin geçmiþin,
kaldýr baþýný bak aynaya, her sabah ki gibi gülümse, kendini sev biraz ne olur? dedim..
Ama ayný deðil ki yüzüm, deðiþmiþ sanki, kendimi sevmek gelmedi içimden.
Methiyeler dizdiðim gözlerim nerde? yoklar.
O gözler bu gözler deðil, gülden yanaklarým vardý dokundugum,þimdi eskisi gibi deðil,
Ya dudaklarým sen öpünce güzelmiþ þimdi deðil..
Bakamýyorum bu yüze sanki bana ait deðil.
Yüzümü kurulamam lazým havluyu aldým elime, ellerim bana ait deðil di sanki,
Saçlarýmýn içinde her bir telinde hüzün çiçekleri vardý, artýk rengi solmuþ,umutlarý tükenmiþ hayata küsmüþ gibilerdi..
Bu sabah aynada kimi gördüm ben?
Dün sabah gördüðüm kýz deðil, ne güzel bir kýzdý, aynada görünce severdim onu,
çünkü sen severdin, sen bakýnca güzelmiþ elim, yüzüm, kaþým, gözüm...
Yoksun ya tüm güzelliðim senle gitmiþ.
çirkinim þimdi aynadaki suretime tahammül edemeyecek kadar çirkin..."
03-09-2016__________Suskun Melek55
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.