sesin dolaþýyor tenhalarýmda sesinle kardým harcýný dört duvarýmýn yankýlan istedim sessizlikte sustu duvarlarým. sözün duvarýndan akþam aktý sabah þehrin yamacýna dayandý.
ben seni göðsüme bir yanýlsama olarak sarmadým. bir iç çekiþ bir anlam kaymasý deðil sözlerim. artýk nereye sürsem kir götürmez içimi içirdiðim týný.
kir götürmez kor götürür yokluðunun yangýnýna. nefesimden nefesine geçen her damlacýkta sözün kibirli anlaþýlmazlýðý.
ruhumda yangýn varmýþ nesine gerek akþamýn ona sabahtan kalma taze anýlar yeter
ben seni yedeðime bir kelebek ölüsü olarak aldým ey karanlýk sözlerimi aydýnlatan hatýrlayýþ
gece diyorum ben sabaha taþýmak için hasretin sikletini yýrtar aþký aþkýn raðmýna
yýrtýnýr siyahýn kudreti sesini solumaya yatkýn tenhalarýma
ve sen ey sözünden güneþler damlayan aydýnlýk seni içimde tutuyorum dünyaya raðmen kalbimi esrettim yakýn uzaklýðýna anlam kelimede kalsýn þiir þairin olsun
tek varým variyetim Murad’ým hasýl olsun
8 Nisan 2007
Þükrü Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.