İlahi adalet
ay ve güneþ birbirini takip eder sevgiyle ama birbirine asla ulaþamazlar,
arada bir dag gibi duran engel ise sorumluluklari vardir.
ama bilirler ki çekim gücüdür onlari ayýrmayan,sevgi, saygi, duygu ile birlikte,
birbirini izlerken bilirler onlarýn çekimi yaratandan ötürü.
her bir ilahi emir ile hacimlerinin ekseni etrafýnda dönerler, ödevleri böyle görünür,
ilahi bir güç ile ilmin ve yüce divân’ýn Tefekkür olarak sundugu dünya denilen âlemde,
biz insanlarada bir ödevdir aslýnda.
alemde görünen insanlar ise, kara parcasi ve mavi gökyüzüne tefekkür edecegine,
ben ve benim, egolariyla hala savaþ, entrika, hile, kurnazlik, bagnazlik halinde birbirleriyle,
lâv püskürtmecesinde savaþiyorlar,öldürüyor,ölüyorlar,bu ne zahmet,zaten hepside ölümlüler.
hasýlý ölümlüler ölümlüleri öldürüyorlar asýrlardan beri.
kýsýr bir döngü ile semadaki görevini ay ve güneþ tamamlayacaklar bir gün,
ama heyhat , insan ve dünya, kalmayacak kýyamet denilen sonda.
Keþke insanlar sevgiyi emredildigi gibi yaþasaydi ne güzel olurdu.
Insan yüzü ak giderdi “Ölsede de öldürülsede de Allah’ýn huzuruna ..
ama heyhat !
Meral tice
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.