Sorma bana anacým sorma kara kaderim
Ýçim dýþým dert oldu yýlmadan hep çekerim
Yaz gününe kar yaðan her mevsim üþüyenim
Sorma anacým sora hep tükenen kederim
Dokunduðum yanýyor býraktýðým hep harda
Ferraha kavuþmayan garip baþým çok darda
Bir günüm ferah geçse gerisi kalýr zorda
Sorma anacým sorma gün be gün tükenenim
Aydýnlýðý süzerse gözlerim yerki perde
Çaput baðlasam aðaç dalýný çiðner yerde
Kýsmet denen o þeyi satan varmý bir yerde
Sorma anacým sorma kendimden üzülenim
Dostu evliya bilsem adam þeytan oluyor
Ter temiz bedenine birden oyun doluyor
Gülü sevip koklasam gül elimde patlýyor
Sorma anacým sorma hep kendimde yananým
M.Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.