Mevsim bahar, Mavilikte dolaþan kapkara bir bulut var Buluttaysa âþýk ýslatan yaðmur Ve de kalabalýk bir þehir.
Kaderin cilvesiydi balýðýn sudan çýkmasý Küçük þehrin sýcaklýðýndan düþtü Büyük þehrin yalnýzlýðýna cemre Þehrin ýþýklarýnda þaþkýndý balýk
Adý büyük kendi küçük þehirler Yürekleri çatlatan bir yarýþ içindeler Ayný yaðmurda ýslanan, ayný güneþ yangýný Ayný kaldýrýmlarda yan yana yürüyorlar Birbirine çok yabancý yürekler
Dayamýþ þakaðýna dipsiz karanlýklarý Sessizliðin tetiðinde parmaklar Belli ki hepsi de isyana teslim Hiç kimsenin duymadýðý çýðlýklar. Þimdi, can simidi arýyor balýk
Ýbrahim niyetine vurdu býçaðý Ruhunun derinliðine þair Önce yýldýrým düþtü sonra da yaðmur Her damlaya bir harf yapýþtýrmýþlar Tanrý þiiri indirdi son nefesinde
Deryaya döndü balýk sözcükler arasýnda Manasýna gizli bir makam yüzlerinde Ay parçasý bir ýþýk ýþýldar sözlerinde Ömrün son demleri olsa da ne gam Bir þehir aydýnlandý nemlenmiþ gözlerinde
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.