Aynanın seni

Gecenin ürkek sesi çýnlýyor kulaðýmda
Dýþarýdan ay ýþýðý vuruyor
Düþüncelerime dokunup savuruyor
Aydýnlanýyor ipeksi görünüþün aynamda

Aklým karma karýþýkken sana
Buðulanýyor gözlerim
Akýp giderken zaman garda
Elimde kitabým oturuyorum

Karþýmda belli belirsiz figürler
Zihnimde maziye dokunurken
Sen misin geçen öyle çabucak
Yoksa zaman mý bilemiyorum

Yaþamak isterken seni delice
Yüreðin geliyor aklýma
Dokunamýyorum uzaklýðýna
Anýmsadýkça susuyorum yalnýzca

Aynalara küsüm belli belirsiz
Konuþmam artýk karþýlarýnda
Önceleri seni vardý onlarýn
Kýrýp daðýttým hepsini ortalara

Batan parçalarý çok oldu yüreðime
Bir bir sardým ellerimle
Bir daha kanatmam ayný yarayý
Ayný yerden vurupta

Ýnanmam artýk yeryüzündeki yüzüne
Bunca ikilik varken
Senin tekliðin canlanýrdý yüreðimde
Dokunamam artýk yanarým sadece

Aynalarýn seni vardý yitirdim bir bir
Önce anýlarý
Sonra yüreðimi
En son kendimi

Uzun bir yol vardý arkamda
Yürüyordum sadece
Hem içimde ol
Hemde þuramda öl istiyordum.






Sosyal Medyada Paylaşın: