HAZANIN HÜZNÜ

Yüreðim hazanýn hüznüyle gark olurken
Yuvasýný yitirmiþ safran sarýsý yapraklara
Bir damla su serpmeye mecalim kalmadý
Çocuklarýn cesetlerini topluca baðrýna basan topraklara
Kalemim isyan eyledi ak saçlý sayfalara

Analarýn aðýtlarý teli kýrýk sazýyla ninni söylerken
Gök kubbeyi inleten teni kavruk yapraklara
Ego nun esareti acýmasýzca kamp kurdu
Kýzýl kanlarla beslenen yüzü çatlak topraklara
Bölük bölük parçalandý damarlarýmýn deryasýndaki vicdan

Kalbim ordan oraya çaresizce sürüklenirken
bir avuç hýrçýn sam yelinin elinde
Gözlerim çelik prangalarla sonsuza dek perdelendi
Ýlmek ilmek elem dokunan hazanýn hüzün hezimetinde
Serseri kurþunlara hedef oldu
her zerresi merhamet kokan yaralý yüreðim

Nafize
Sosyal Medyada Paylaşın: