Qısqandı beni...
Qýsqandý məni...
Qýsqanc “dostuma”
Üzümə güldü ancaq,ürəkdə qýsqandý məni,
O yazdý,mən də yazdým,seçimdə qýsqandý məni...
Çox əcəb düþüncəsi,xəbisliyi vardý bunun,
Mən balýq,o ox atan,bürcümdə qýsqandý məni.
Söz açýb eþqə dair qəzəl ilə qoþma dedim,
Ah çəkib içdən gələn gücümdə qýsqandý məni.
Söz-söhbət xəstəsidir,bundan ona,ondan buna,
Söyləyər boþ heç söhbət,heçində qýsqandý məni.
Düz sözə inanmayýr,mərc ilə də qorxu gəlir,
Mərcləþmə gələn zaman,mərcində qýsqandý məni.
Söz deyib sýra ilə xərcləyib yazdým kaðýza,
Baxýb əyri heç nədən xərcimdə qýsqandý məni.
Xəstəyə nə söyləyim Bayram,anlasýn sözümü,
Köçdüm bunun əlindən,köçümdə qýsqandý məni...
2015.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayram Məmmədov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.