Farklý bulutlarýn tozlu yaðmurlarýndayým. Sevenlerin gözlerinden dökülen son damlayým. Yitirilen güzel yüreklerde,her gün yastayým. Ne cennetin bahçesinde ne de cehennemin ateþinde, Yalancý gözlerden ve sahte gülüþlerden araftayým. Kurþunlanan umutlardan çýkmaz sokaklardayým. Güneþe el atsam, gecenin zifiri karanlýðýndayým. Tükendi ömrüm, ne ahirette ne de dünyadayým. Ben doðarken azrailin kollarýndayým. Acýlarýn okyanusunda, yolun sonlarýndayým. Nereye gideceði belirsiz bir trenin istasyonundayým. Dinmek bilmeyen yaðmurlarýn topraðýnda,nadastayým Doktorlarýn yüreðinde çaresiz bir hastayým. Ruhum bedenime yabancý,rüyalardayým. Yerin kat kat altýnda;ama hayattayým...
Mehmet Hatip Yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.