ölen güller/...
insan, ekebilmeli iyilikleri, kendi gönül çarþýsýna
sudan sebeplerle almamalý, dostlarýný karþýsýna
inat ve kibir kalp kýrdýrýr ve haksýzlýða davetiyedir
insanda hayatý zorlaþtýran, anlamsýz egolarda nedir?
sürgünüm kendimde ve yalnýzlýðýmda yol alýrým
insan; arzuladýðý bir yönde katlanmalýdýr zahmete
bilirim, inançtan uzak bir dünya kuruturmuþ hayatý
ya tomurcuk derdi olmayan aðaç kavuþur mu rahmete?
benziyorum, hep yenik düþmüþ bir bahtsýzýn yüreðine
daim sallansam boþlukta ve hatta,içimin alevleri titrese
ezilsem gönül hanende yine çiðnensem paspas niyetine
ölen güllerin baþýnda, hayata baþlayanlar hep güler, nedense!
biz,bize taþ atana gül atarýz taþýmýyoruz nefret ve kin
gül medeniyetini diriltmeyi, öðütlüyor inandýðýmýz din
biz, aþk yolunun yolcularýyýz bu uçsuz bucaksýz alemde
aþký, gerçekten beklemeliyiz yüreðimizde, önce sakin
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.