HATIRLA

HATIRLA

Gezerken sokaklarda, iliþirse gözlerin, kurumuþ bir aðaca
Yapraklarý dökülmüþ, dallarý kýrýk dökük, dargýn kalmýþ kuþlara
Aðlarken için için, kanýyorsa yüreði, dalmýþsa ufuklara
Kalmýþdýr gözler yolda, yüksünürse vicdanýn, o an beni hatýrla

Hemen sokak baþýnda, coþkuyla akan çeþme, kahredip kurumuþsa
Yalaðýnda damla su, gözden akmýþ yaþ gibi, gülmeyi unutmuþsa
Al gülleri soldukça, þen þakrak öten kuþlar, dilden olup susmuþsa
Düþerde ahte vefa, kemirirse beynini, bir tek beni hatýrla

Oturmuþun sahile, deniz sessiz ve durgun, hüzünlü bir mehtapta
Dalgalar yorgun bitkin, martýlar hüzün dolu, üþeniyor uçmaya
Yakamozlar isteksiz, tembel solgun üþengeç, gözleri yok oynaþta,
Olurda bir dileðin, gökte akan yýldýzdan, bir kez beni hatýrla

Davut Tunçbilek/keskin
Sosyal Medyada Paylaşın: