Ýçi týklým týklým yitik bir adam, Ve büyürken azalan bir çocukluk. Bir gülüþ, bir þeyler.
Ey zamaný körükleyen, Koca zamandan küçücük bir parça eyleyen aziz. Söyle, Ölmeye yüz tutmuþ çocukluktan tut, Çürümüþ bir gençliðe, Söyle kim durdurabilir bunu? Hiç kimse.
Yepyeni bir fýsýltýyla gelen, Acý sesler tüterken kulaklara, Tam göðsünden vurulur gece.
Kupkuru gökyüzünün, Islak bulutlarý topraða düþerken, Sevilesi bir koku getirir onu.
O ki, Kaybedilmiþ imtiyaz. O ki, Yitik bir adamýn kendinden önce yitirdiði her þey.
Daðýlmýþ sýrça kalp, Boz bir kýrlangýcýn süzülüþü, Ve kafama doðrulan gümüþ bir kurþun.
26.08.2016 Yasin ÇAVDAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasin Çavdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.