Yaramda Gül Açtı

Sanmýþtým ki insan sözünde durur
Sýrlarýmý saklar kalbinde korur
Sýrlarým yaralý yerde sürünür
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Kim sýr verse bana kalbime gömdüm
Ben niye yanýldým sana güvendim
Yüreðini kendi yüreðim bildim
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Gönülde gül olan ebedi solmaz
Yüreði taþ olan sevdasý olmaz
Bülbül ah çekerse güle de kalmaz
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Süleyman çaðýrdý Belkýs’ý çölden
Belkýs söz dinledi dönmedi yoldan
Sultan oldu saraylarý yakuttan
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Sanma ki gülersin böyle dünyada
Rüyaya dalmýþsýn tatlý uykuda
Kâbuslar bekliyor uyan yollarda
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Yara rengi gül rengine dönüyor
Sevdim desem sýrrým bana kýzýyor
Gönlüm üzüntüden hüzün yazýyor
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Gözün açýk hülyalara dalarsýn
Bakýþlardan anlamam mý sanarsýn
Sýrrýn büyüsünü niye bozarsýn
Verdin sýrlarýmý döndün sözünden
Yaramda gül açtý senin yüzünden

Sosyal Medyada Paylaşın: