Ey tembel nefsim! Nedir seni secdeden alýkoyan? Býrak bu gururu, inadý; gafletten uyan. Gördün mü? Senin gibi, dünyada o kadar oyalanan, Herkes göçüp gitti, bir sen kaldýn gidecek. Kalk artýk yerinden, kýr üþengeçliðin belini, Daðýt tembellik döþeðini, Kurtul bu beyhude gururdan, Bari sen de hazýrlan.
Sanma ki, boþuna gidecek çabalarýn, Gören, iþiten, bilen; bir Rabbin var senin. Ýltica et, O’na dayan. Koþ! Abdest al! Huzura çýk! Af dile, yalvararak, O, Rahman’dýr, merhameti bol olandýr. Kýl namazý huþu ile bil ki, tekrarý yok o anlarýn, Acele et, ölüm sana ulaþmadan; geç kalmýþ olma sakýn!
Önünde daraðacý kurulmuþ, arkanda ecel aslaný, Sýrasý gelen gidiyor, elden bir þey gelmiyor. Acý ama tek gerçek var bu dünyada, Ölümü düþün, anla artýk her þey fani! Sen de fanisin; yaratýlan her þey gibi.
Kulak ver dinle, bak! Rabbin ne diyor: “Her nefis, ölümü tadacaktýr.” Ýþte, bu sözdür her þeyin üstündeki gerçek Kimse kalmayacak dünyada, herkes O ’na dönecek, Ama bilerek, ama bilmeyerek… Ya aðlayarak, yahut gülerek.
Varsa gücün, durdur haydi bu gidiþi, Durduramazsýn biliyorsun, kimin haddine ki… Keþkesi yok, çaresi yok son piþmanlýðýn. Acele et, ölüm sana ulaþmadan; geç kalmýþ olma sakýn!
Mustafa GÜL (02 Haziran 2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Gül (Hamdi) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.