Seyyar Hayat

Ýnsan seviyor bir þeyleri
Gülüyor aðlýyor
Yani yaþýyor, yaþlanýyor
Göz görüyor gözde kalmýyor
Sabah oluyor tepesinde, görüyor
Gece örtüyor üstünü, biliyor
Sonra bir daha dönüyor hayat
Ne sabah sabahta kalýyor
Ne gece gecede
Ýnsan seviyor, baðlanýyor ya hayata
Ýþte ayný böyle
Dünya sevdasý dünyada bile kalmýyor
Yalnýz, ölüm biraz gerçek
O da olmasa zaten,
Delirmek için herþey tamam
-Yani, hiçbir þey...-

Ýnsan yaþýyor ya, dar bir vakitte
O vakit ölüm ensede
Ne olduðu nasýl olduðu bilinmiyor
Zamaný geliyor ve zaman geçiyor...

Bir karýnca yaþýyor dev bir aðaçta
Ýþte bu
Yalnýzlýk ve koskoca dünya  
Nasýl yolunu buluyor karýnca 
Karanlýkta ve o kapkara aðaçta
Adým adým ve sabah akþam
Sanki ölüme gün sayýyor saat
Ve bu seyyar hayat
Sanki bir vedaya hazýrlanýyor...

Doðumum ve ölümüm, yazýlýyor mezar taþýma
Ne idim ve ne oldum dercesine..
Seyyar hayatýn ortasýnda suskunca...
Görmüyorum artýk mezar taþýmý bile

Ne el uzatýyor bana sevdiklerim
Ne daha yüzüme bakýyor dünya
Ýþte yýllar yýlý, buymuþ hünerim
Üstümde bir adým ve bir Fatiha.
 
Sosyal Medyada Paylaşın: