Çizgi

Bir çizgiye tutundum, hakka iman ederek,
Ne makama talibim, ne çýkara köleyim.
Daha da keskinleþir, bu çizgiler giderek,
Ýnancým kutlu olan uðrunda can vereyim.

Aklýmla fikrimin yönü ayný kýblede,
Ýbreti alanlar var, zerrede ve habbede,
Sarsýntýlar durmasa direksiz gök kubbede
Hiç kimse yoksa eðer tek baþýma direðim.

Ne büyük hikmettir ki kâinat dar geliyor,
Varlýk huzur kaynaðý, yokluðu can alýyor,
Yaþlý genci demeden bir kundaða beliyor,
Sevda denen ummanda bir küçücük çýraðým.

Gölgeler koyulaþýr, ufuklar solar camdan,
Eskiyen zaman mý ki sular çekilir tenden,
Yaþlý gözler izlerken sorgular baþlar andan,
Karanlýk kuytularda nur saçmaz bir çýrayým.

Sosyal Medyada Paylaşın: