bangýr bangýr aðlamamýz mý lazým illem yaþayamýyoruz diye zaman, her gün ölmeyi hayat sayýyorsan bilemem bildiðim tek þey var her þey yalan nefes soluða mahkum bizler yaþama yalnýzlýk koylarý birer muamma etrafý kalabalýk çýkar ambarý fark etmiyor uzaklýk yakýnlýk sevgi tam takýr.. kucaklaþmak istiyor dengileri ile kol kola girip gezip tozmak mavilerin kavþaðýn da umudunu daima yeþil tutmak çiçek bahçelerin de gül kokusu eþliðinde, hasretliðin bir ismi varsa eðer iþte budur belki insan olmanýn belki yürek taþýmanýn tek þartý ve o zaman ölümün adý bile hoþ gelir kulaða gözlerde gördükçe cennetin kapýsýný açýk sonuna kadar, kim ulaþmak istemez ki kim kavuþmak istemez sevdasýna yar...
(Manisa,23.08.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.