Sen çekip giderken , herþeyi yaktým ben. Son kez yaktým. Ne varsa kazanmadýðým, Kaybettiðim þiirlerin renklerini yaktým. Kül tablasý doldu Savurdum küllerini. Rüzgarlar almadý. Öyle zaman geçmedi. Geri dönmeyeceðini bildiðim için Kal gitme diyemedim..
Sen çekip giderken, kalemim parmaklarýmýn arasýnda sýkýþtý. Yüzüm soldu. Sesim çýkmadý, sessiz aðladým Bazen güldüm . Bazende ölmek istedim. Ýstemsizce Bak kelimelerimde çeliþkide Belkide intiharda Acýlarýmla býraktýn ya beni Ölümden öte yol yok ki.
Sen çekip giderken, Unutmak isteyipte unutamadýðým Paylaþmak isteyipte paylaþamadýðým anýlar, Her dem içimde sýkýþmýþ can kaldý. Bu gece ne var ne yok hepsini ziyaret ettim... Ýþte sen giderken, Hediye almak isterdim gidiþine. Yada bir sürü vakit harcamak sana Olmadý Gözlerinde okudum Bütün þiirlerim sana hediyem olsun..
Sen çekip giderken, bütün acýlar yenilendi. Yavrunun iki ayaðý kýrýldý. Güneþ ve yýldýzlar soldu. Sen çekip giderken tenini koklayamadým. Sen çekip giderken, umutlarýmý götürdün giderken. Düþlerim üstüme yaðdý. Sen çekip giderken bir hikaye bitti . Sen görmedin öldüðümü..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.