BANA GÖNÜL

BANA GÖNÜL

Aðlanacak hale düþtüm
Gül diyorsun bana gönül
Bir vefasýz yar uðruna
Öl diyorsun bana gönül

Mecalim kesmiþken sýzý
Baþka yazýlmýþken yazý
Minnet eylede o kýzý
Al diyorsun bana gönül

Arifane bilge gibi
Vekaletli belge gibi
Peþi sýra gölge gibi
Yel diyorsun bana gönül

Alev alev yanan yüze
Sonu meçhul olan ize
Denizden derin bir göze
Dal diyorsun bana gönül

Kapýn bacaný çalmasam
Halin hatýrýn sormasam
Bir gün selamýn almasam
El diyorsun bana gönül

Yolan umudumu yolmuþ
Çiçekler sararýp solmuþ
Kovan delik deþik olmuþ
Bal diyorsun bana gönül

Mýzrap vurmuyor ellerim
Konuþmuyor lal dillerim
Düzen tutmuyor tellerim
Çal diyorsun bana gönül

Giden gelenler coplamýþ
Baðrýna hançer saplamýþ
Altunbaþ göçü toplamýþ
Kal diyorsun bana gönül

Esmen Altunbaþ
20-08-2016
Langenberg
Sosyal Medyada Paylaşın:

esmenaltunbas Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BE ALTUNBAŞ VAY DAVUTOĞLU HAYAL KIRIKLIĞI ABİDİN_2 İBNE AMERİKA SOBA İNCİNİRSİN YETİMİN SORMA AZİZİM GINIYORUM