senle birbirine çok uzak parçalar iken..
hiç bir anlamý yok güneþin ayý kovalamasýnýn,
her þey yarým
her þey parça parça
bir bütünün parçalarý gibi daðýnýk
sen kumsalda oturup uzaklara dalmýþken
kaç dolunay yansýdý denizine
kaç meleðin kanadý kýrýldý
kaç melek öptü seni
sen uyurken usulca yaklaþýp alnýndan
sen gidince, en çok onlar gitti seninle beraber
en çok ben yoruldum kalan düþ kýrýklýklarýný temizlerken
sen gökyüzüne bakarken ýslak gözlerinle
kaçýncý günü bilmiyorum sabahlara kadar uyuyamadýðýmýn…
kaçýncý gecesi kan ter içinde …
kaç dalga kucak dolusu özlem getirdim sahiline
kaç yýldýz dizdim pencerenin önüne
seni ruhumun puslu karelerinde saklýyorum
en acý cümleler dökülüyor çoðu zaman dudaklarýmdan
buðulu zamanlar yaþýyor ve de özlüyorum
garip bir burkulma geçiþiyor içimden
darda kalmýþcasýna
seninle paylaþtýðýmýz ne kadar çok þey vardý
belki de paylaþmadýðýmýz pek bir þey yoktu,
geçmiþin tozlu yollarýnda koþuþtu düþüncelerimiz…
isyan fýrtýnalarý gibi derin bir hesaplaþmanýn sesleri
terk ettiðin bir þehirde imkansýzlýðýný görüyorum artýk…
böyle yaþamaya alýþtýrdýn beni…
sensiz geçen kaçýncý þafak zamaný
kaç kýzýl güneþi omuzlarýmda taþýdým
uykusuz gözlerimin kapaklarýný ovuþturduðum kaçýncý gece
dudaklarýmdan dökülen kaç þarkýnýn týnýsý
öksüzleþen kaç duygu düþtü çoðu zaman
ýslak gözlerimden
sen çoðu zaman özlemlerin gömüldüðü yer oluyorsun
sensiz nefes almanýn ayrýcalýðýna alýþýyorum
tam da kapýlarýn kapandýðý zamanlar
gecenin son saatleri,
kapandýðýný hissettiðim ne çok anýlar var
yüzüme bütün kapýlarýn kapandýðý dönemler
biliyor musun ne hüzünler yaþattýðýný
hangi sýkýntýlarý çektirdiðini
sensizlikle baþlayan yine de sensiz biten bir gün sonu
kabus dolu saatlerin baþlayacaðý karanlýklarýn baþý
uðruna yaþamlar feda ettiðim
senli rüyalarýn hasreti olacak
uzun bir düþ görme zamaný baþlamakta tekrar…
adý sevdaya çýkan seni düþünme zamanlarý
redfer