Çocukluğa Özlem

Çocukken çember yapar, topaç çevirirdik biz
Kaðýttan çeþit çeþit silahlarýmýz vardý
Kamýþ atlara biner, göklerde çizerdik iz
Geçerdik deryalarý, dünyalar bize dardý

Aramýzda ne çýkar, ne post kavgasý oldu
Gökkubenin altýnda kardeþçe yaþýyorduk
Baþkasýna üstünlük taslamak bize zuldü
Çýkan tüm engelleri el ele aþýyorduk

Þimdi ne topaç kaldý ne o eski heyecan
Savaþ gerçeðe döndü, oyun olmaktan çýktý
Bir tetikle, yok olup tükeniyor nice can
Ne namlular yoruldu ne savaþanlar býktý

Yalan söyleyenlerle bir iþimiz olmadý
Aðzýmýzdan ne çýksa dönmedik sözümüzden
Harama el atmadýk, riyâ bizi bulmadý
Kendimiz gibi kaldýk çýkmadýk özümüzden

O çocukluk günleri, en güzel günlerimiz
Geçmiþten bu günlere tatlý anýlar kaldý
Her þey o kadar masum, o kadar saf va temiz
Þaþýyorum, günahlar ne zaman bizi buldu

Sosyal Medyada Paylaşın: