sana güneþi getirdim, yüreðinden yüreðime bir yol bul, ve uðra yüreðime. sabahçý kahvesinde çay içer gibi.
gözlerin yoksa buralarda, üþür þimdi ellerim, üþür þehir, üþür kaldýrýmlar. ne tuhaftýr ki; üþüsem de, bu içimde akan özlem, sana sýmsýký sarýlmak içindir.
sanki bütün kapýlar yüzüme kapanmýþ, sanki bütün hançerler, bütün býçaklar, bütün mermiler, sýrtýmý deþmiþ.
oysa ki; ben seni ne çok sevmiþtim. bir ýrgat gibi, sevdanýn yükünü taþýmýþtým. dünyanýn, bütün yükünü taþýr gibi.
þimdi kapýlar suratýma çarpar bir bir, kuþlar kanadýndan vurulur, kediler sokak ortasýnda üþür. ben seni düþünürüm. ardýndan bir poyraz vurur, ellerim üþür, yüzüm üþür, içim üþür.
sen bakma bana, üþüsem’de, içimde yanan bir volkan var. ateþe verdiðin.
ibrahim dalkýlýç
19/08/2016 22:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.