TüKENDİ KALEMİM
Karardi yine gecem ve seni yazýyor kalemim
Ve artik seni kaybetcegini bile bile yazýyor
Artik bu Son Belkide yazmicak kalemim
seni bir daha asla
Avutuyorum kendimi simdi belki seviyor ve diye döneceksin diye
Karanlýk gecemde damlalarla dökülen yaþlarýmla suanda yazýyor kalemim
Bak Ay bile uyudu bu satýrlarý yazarken
Anla artik bu son Belkide kalemimde yazilan ve artik yazmýyacak belkide seni bir daha
Yinede Avutcam kendimi
seviyor diye döneceksin diye
Her taraf karardi sanki simdi
Ve herþey seni anlatýyor sanki bana
Ay gökyüzü yýldýzlar hepsi seni anlatýyor
Yazdýðým her satýr simdi sen kokuyor
Sigarami yaktim ve ilk defa böyle bir tad verdi
Sensizliði çekiyorum içime sevdigim burnumdan alev çýkarcasýna yanlýzlýk çýkýyor
Dedimya guzelim Belkide kalemim artik yazmýyacak seni bir daha asla ve yinede
Avutuyorum kendimi tekrar tekrar
seviyor diye dönecek diye...
Bak kalemimde bitti bu karanlýk gecede
Ve bunuda Biliyordu ki bin kalem daha bitse dönmeyeceksin guzelim
Çok iyi biliyorduki sevmiyordun sen
Sadece Avuttur kendini kalemler
seviyor diye dönecek diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.