KIYAMETİM OL GEL

Yokluðun bile aðlýyor içimde
ama sen duymuyorsun
ne beni
ne yokluðunun sesini

YOKSUN


Biçare yüreðim sýzým sýzým sýzlýyor
gözyaþlarým eþlik ediyor sessizce
yüreðimin baþ köþesinde yokluðun
yokluðunu içiriyorsun her gece


sarhoþ oluyorum
gün yerine geceyi ilikliyorum gözlerime
artýk yokluðun adý ; Sen
nasýl da sýmsýký sarýlýyorum bilsen


ahh diyorum ahh ...
gülüþüne vurulup yüreðinde dirildiðim
kýyametler kopuyor içimde
canýmýn caný sevdiðim
sen gel de kýyametim ol yine


Mehtap bile hüzünlü bu gece
martýlar aðlaþýyor
kim bilir kimin helvasýný karýyor kader
belki de benim
dört bir yandan dört kolluya binmiþ gibiyim !


Sürükleniyorum yaka paça
oysa týrnaklarýmý geçirdim kara topraða
halâ direniyorum


daha ne kadar dayanýrým
bilmiyorum
Sað çýkmazsam yokluðundan
___ YOKLUÐUNA GÖM BENÝ !




Canan EREN

17Aðustos2016BALIKESÝR-Erdek

Sosyal Medyada Paylaşın: