Zambak kokusunda, yýldýzlarý devþirdiðim o güzelim saçlarýnda hüznün kurþuni rengi. Alevden yakýcý, özlemleri biriktirdiðim, manidar bakan gözlerde acýnýn derin izleri. Herkesten sýr gibi gizlediðin o sevda akan yürekten’de hiç eser kalmamýþ. Yerinde; hayata tutunmaya çalýþan sade bir organdan ibaret.. ... Mete Tekçe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mete tekçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.