ömür trenim katar katar her yeni gün katara bir vagon takar altmýþ sekiz yýl asýldým çektim yaratanýn verdiðine hep þükrettim ne sevinçler ne zorluklar yaþadým ne acýlar çektim yoruldum ama hep sabrettim.
bilirim son istasyona az kaldý götüreceðim yükümü yapýlacak dökümü hesap çýkarsa sevgiden yana rabbim güldürecek yüzümü huzur saracak gönlümü
vuslat vaki olunca havzu kevserden içeceðim kana kana umudumdur bu ama takdir beni yaratana
on bir aðustos kýrk dokuz da kalktý ömür denilen tren bilinmez ne zaman yapacak fren vuslat vaki olunca hayýr dualarýný eksik etmesin herkes beni iyidir diye bilen gönülden sayan ve seven
Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Atay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.