Az deðilsin kulum, az deðilsin der
Ve muhtemel gülümserdi
Parlayan gözlerimin içine bakýp.
Ardýndan ikimiz de gülümserdik herhal..
Evet, az deðilim tanrým.
Ýçimde minicik bir çakal besleniyor benim.
Olduðum gibi görünmeyi de tercih etmiyorum, ben.
Ben
Göründüðüm gibi biri
Deðilim..
Ama bu yönümü sewiyorum;
Koruyup kolluyor beni.
Ve karþýmdakileri güldürmeye yarýyor bazen
Farkýna varmadan bana verdiklerini
Hop diye önlerine çýkardýðým vakit..
Aramýzda kalsýn ;
Ýstekler, istekler
Arzular..
HÝÇ bitmiyor.
Emir eri deðil ya haþa!
Ama istediðin zaman da vermiyor
Çünkü verilecek en doðru zamaný bir O biliyor.
Biliyorum, yalnýz Senden istenir
Ve bildiðimi de söylüyorum sana tanrým;
Yalnýz Senden istemem gerektiði bilgisini, DÝYORUM
Az deðilsin, az deðil diyor
Ve yine gülümsüyor bana tanrý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.