Seni anlatmaya kelimeler yetmez biliyorum.
Ve nerden nasýl baþlayacaðýmý bilmiyorum.
Sen denizlerden daha derin,
Rüzgarlardan daha çoþkulusun hep içimde.
Sen tüm gökkuþaðýný ellerime verdin.
Gözlerinden gözlerime aþk güvercinleri uçurdun.
Ýlk bakýþýn ilk doðuþum gibi saf ve tertemizdi sanki,
Yeniden doðdum gözlerinde günahsýz ve dupduru...
Ýçimde baþka bir aþk olamazdý o saatten sonra.
Hayatýma girdiðin an berraklaþtý her þey,
Kalbime yerleþtiðinde siyah diye bir renk kalmadý dünyada.
Beyaz güvercinler uçuþtu kanatlarýnda aþk kýrýntýlarýyla.
Ve sen renklerin en güzeliyle gökkuþaðýyla girdin hayatýma.
Geçmiþimde ne kadar tozlu hatýra varsa,
Hepsini temizledim attým...
Sararmýþ solmuþ rengi kaybolmuþ ne varsa kaybettim gözümün önünden.
Þimdi pýrýl pýrýl bakan bir çift göz var karþýmda.
Ve içimdeki tüm sorularýn doðru cevabý sensin.
Iþýðým aydýnlýðým KaLbiMM...
Seni Seviyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.