Bunalım
Paran yoksa kimse bakmaz yüzüne,
Ýtibar etmezler, senin sözüne,
Dünya bomboþ görünüyor gözüne,
Adýna dediler bunun bunalým!
Kalmamýþtýr artýk gözünün feri,
Bedene çok fazla geliyor seri,
Derdinden kalmýþtýr, bir kemik-deri,
Bu durumda O’na biz ne sunalým?
Bu dünyaya dair umudu bitmiþ,
Eþi dostu O’nu kenara itmiþ,
Görenler yaþýný zanneder yetmiþ,
Genç yaþýnda çöküþüne yanalým!
Sabrederek hep sýkmýþtýr diþini,
Zalim felek býrakmadý peþini,
En sonunda kayýp etti iþini,
Nere gidip, acep nere konalým?
Dertli, yazýlanýn hepsini gördü,
Talih kuþu, bize karþý hep kördü,
Terk eyledi yaþadýðý bu yurdu,
Bilemedi geri nasýl dönelim?
ERDEMLÝ-01 Aðustos 2016 Pazartesi
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.