zamanlar öyle kýt ki fýrsat bulamuyorsun harcamaya, anlarýn içinde kývranan meçhule zabýt tutmak bile imkansýz, onun senden olduðunu bildiðinden kýrbaçlýyor ha bire ruhlarý kendilerine gelmemeleri zaruriyetin en üst safhasý, varlýðý kendine yontulmuþluðun tarifsizliði içinde her yerde hiç bir yerde güya sonsuzluða dipçik vururken dumaný tütüyor yokluðunun.. sense bundan bihaber belki öyle iþine geliyor belki de öyle gelmek zorunda ben ise çoktan görmüþüm delaletin zýrhlarýný deþifre edilmek köküne kezzab dökülme misali indirirken bir bir yere yapraklarýný, sonbahar bir nevi güzün ayak sesleri kýþta üþümek var hatta karda buzda donmak ebediyete kazýk çakmak hiçlerin koynunda arkada býrakýrken nice acýlar nice göz yaþlarý eðer ertesinde güneþ doðacaksa ilkbaharlara deðmiþ demektir kýrarken kendi zincirlerini umut uðruna insanlýðýn þansýna özgürlük pahasýna mutluluðun cabasýna artýk zaman zaman deðil kuþun kanadýn da artýk bizden biri her yer gökyüzü her yer masmavi evrenin çatýsýn da, içimizde çalkalanýrken renkler sýnýrsýzlanýyor tüm veriler artýk bir hiç deðil her þey bazen biraz biraz bazen tümü önemli mi ki tadýna da doyum olmaz bir de sevgiyse kendi gibi temeli...
(Manisa,09.08.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.