AĞLATTIN BENİ (121)

AÐLATTIN BENÝ (121)

Ablam, annem ve çocuðum diyorsun.
Güzel paylaþýmýn aðlattý beni.
Biliyorum onu çok seviyorsun.
Ona olan sevgin aðlattý beni.

Bir hüzne uyandým pazar sabahý.
Ýçimden geçirdim ah ile vahý.
Güzel bir paylaþým yapmýþsýn sahi.
Sillesi feleðin aðlattý beni.

Diyorsun ki; gülen yüzüm, sevincim.
Hayata bakýþým, yolum, güvencim.
Bana hep umuttun neþem kývancým.
Bu güzel sözlerin aðlattý beni.

Sana veda etmek acý diyorsun.
Ýçimde oluþan sancý diyorsun.
Çok da büyük keder bacý diyorsun.
Ýçli duygularýn aðlattý beni.

Haberi yaymýþsýn çoktan dünyaya.
Emanet etmiþsin ana babaya.
Ve de çaðýrmýþsýn bizi duaya.
O gülen yüzlerin aðlattý beni.

Kalmasýn diyorsun gözün arkanda.
Merak etmeyesin herkes farkýnda.
Birlik yürütürüz evi barký da.
Sevgi dolu kalbin aðlattý beni.

Çocuklar eniþtem bana emanet.
Yeter ki huzur bul ve sen rahat et.
Cennet vardýr sana azýcýk sabret.
Bu güzel dileðin aðlattý beni.

Uyusun diyorsun nurlar içinde.
Huzur ile uyu güzel biçimde.
Merak etmeyesin yürür geçimde.
Bu temennilerin aðlattý beni.

Tüm varlýðý ile yaþar özümde.
Ben ’Gül Yüzlüm’ derdim her bir sözümde.
’Gülen Yüzüm’ derdin hep zor günümde.
Gönül zenginliðin aðlattý beni.

Zayi Ozan sözü vermiþse dile.
Hiç kabul etmesen, almasan bile.
Teþekkür ediyor saz ve söz ile.
Sevecen yüreðin aðlattý beni.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 07/08/2016 Pazar
Yayýn : 09/08/2016 Salý
www.edebiyatdefteri.com/siir/1039583/

Sosyal Medyada Paylaşın: