aç kapýyý yýllarý sürükleyip de geldim ardým sýra yorgun ellerimin kapýný vurmasýna izin verme kýrýldý kýrýlacak yoklukla ayakkabýlarýmla gireyim içeriye çamurlu olmasýna aldýrma silersin izlerimi sonra.
zahmet etme sol tarafta biliyorum salon kaç kere gelmiþtim yýllar önce o zamanki heyecanlarýn üzerinden ne çok rüzgarlar geçti artýk esamesi bile okunmuyor merak etme sadece inceden bir sýzý kaldý sol yanýmda biraz da kalp çýrpýnýþlarý boðulmadan önce.
þurdaki koltuðu severdim en çok hani siyah mobilyalarýn yanýnda ben burdayým diye ýsrarla sýrýtan kýrmýzý koltuk ayaklarýmý toplayýp otururdum gözlerim gözlerine yapýþýk mýknatýs gibi çekerdi beni o yüzdendir þimdi siyahtan bu kadar nefret ediþim.
bir kahve yap bana orta þekerli yanýna bir kaç çikolata iliþtir acýsýný alsýn eskiden bir kez de sen yapsan derdin sitemle tembellikle suçlardýn hep beni kahveden çok getiren ellerinin kokusunu severdim çapkýnca kývrýlan dudaklarýn bana uzatýrken fincaný bir gülücükle aydýnlanýrdý ve ben bana yaþattýðýn ilklerin içerisine bunu da katardým sen bilmezdin.
dur neden geldin diye sorma hemen biraz soluklanayým eski anýlara yaslanýp.
bir hesap var aramýzda yýllar öncesinden kapanmayan söyleyemediðim o kadar çok cümlem içimi kurt gibi kemirir durur yýllardýr açtým yüreðimi önüne at hadi üç beþ cevap doyurmasa da bir süre rahatlatsýn içimi.
þu yerde serili halý hala mý deðiþtirmedin yenisiyle üstünde yürüdükçe ayaklarýna dolanmýyor mu yerde uzanmýþ halimiz ve bitmez zannettiðimiz kahkahalarýmýz bak ’ay’ hala eskisi gibi ýsýtmadan aydýnlatýyor odayý yanaklarýmýz halýya yapýþýk gözlerimiz baþýmýzda duran geleceði tarýyor ve gençlik pencere pervazýnda bacak bacak üstüne atmýþ alaycý sigarasýný yakýyor dumaný genzimize kaçan ah o bizim sandýðýmýz fahiþe kim bilir hangi kollarda sabahlýyor.
söyle bana kolaymýydý unutmak yoksa yumruðun duvarlarý belin her hangi bir karyolayý sallarken ben gönlünün bir köþesinde kaldým mý?
bunun cevabý beni uzun bir süre avutur merak etme ’ben de sevilmiþtim bir zaman ’ derim her sevilen gibi baþým dik bizim kuramadýðýmýz yuvadan ayrýlýrým peþimde çalý çýrpý yýkýntýlarýma basa basa.
öyle þaþkýn bakma bana yorgunum hem de çok eðer uyuya kalýrsam uyandýrma eskisi gibi þefkatle olmasa da bir battaniye at üzerime gürültü etmem merak çýkar giderim sessizce bir gören olursa da tanrý misafiri de geç üzerimden.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.