katip ipek mendile ağlar...

bir güzel kýz yaþardý kasabanýn içinde
çarþafý pek güzeldi gül yüzünün renginde
cümle alem aþk derdi görünce onu dilde
güzel kýz gülerdi de vermezdi gönlünü birine

bir de bir katip var içli mi içli sessiz
ruhunda ezilmiþlik gönlü çok takatsiz
çoðu zaman sarýlýr kaleme belli ki hissiz
býkmýþtýr hayattan þairce ve tekinsiz

güzel kýz duyunca katibin methini
geçirdi üstüne gül rengi entarisini
sonra bekledi yolda o meþhur katibi
geliþiyle indi aþaðý pek cafcafllý ve sinsi

katip geçerken farketti güzel kýzýn rengi
farketmedi bu bir oyun zannetti kendi dengi
bir alevdir aldý sessiz zavallý yüreðini
eðilip aldý pek þaþkýn düþen ipek mendili

güzel kýz gülümsedi önce katibe
sonra koþtu eve havadis verem diye
cümle alem þaþýrdý kýzýn oyun iþine
dediler yazýktýr katipe oyun olmaz kalple

kýz dinlemedi sürdürdü oyununu neþeyle
katibim bir hile düþünmedi bu hale
sonra bir gün pervasýz girince kahvehaneye
anladý ki kendisidir meclise pay olan nale

katip çýkarýr cebinden ipek mendilini
istemeden akar gözünden içteki inleyiþi
efkarla yola düþer hesapsýz ama deli
içinde bitmese de bitecektir bu sevgi

o sýrada pencerede bekler bizim güzel kýz
penceresinde renkten renge giren o çiçek ,sakýz
uzunca zamandýr bilmektedir katip zamansýz
içindeki gerçeðe dönen sevda hazansýz

derken geilr katip hüznü þimþekten direk
kýz anlar olanlarý telaþla titreyerek
sonra iner aþaðý gönlü aðlamaya hazýr durak
vakit çok geç olmasýnda kilitlendi gül dudak

katip dinlemedi onun hiç bir sözünü
diz çöken kýz sarýldý sürdü yere yüzünü
katip ipek mendili çýkardý belki hüznünü
silersin sen vermiþtin bana bu ipek düðümü

kýz hatýrladý mendille baþlamýþtý her þey
yalvarsa da yakarsa da boþadýr onca mey
son kez bakarken katibin arkasýndan dedi hey
lakin bilirdi boþuna yürek artýk susmayan bir ney...




Sosyal Medyada Paylaşın: