GELMESİN, EMİ!
Vasiyettir oðul, dinle bir kere.
Öldüðümü kimse bilmesin, emi!
Unutursun belki yazsan bir yere,
Arkamdan hiç kimse gülmesin, emi!
Fazla geri kalmaz kötülük eden,
Son takým giyilir, ölçülmez beden,
Amcan, dayýlarýn, þerefsiz deden
Cenazemde namaz kýlmasýn, emi!
Sessizce bir salâ verdir, sýradan.
Hesabýmý görür yoktan yaradan.
Kabrimi derin kaz orta, aradan
Hainler duyup da gelmesin, emi!
Mermer mezar taþý sakýn yaptýrma!
Nasihatim küpe olsun, saptýrma!
Sýrrýný kimseye kesin kaptýrma!
Hatýra güllerim solmasýn, emi!
Bayramlarda bile gelmesen olur.
Arkada sadece hoþ seda kalýr.
Yaptýðýn dualar yerini bulur.
Kabrimi þeytanlar çalmasýn, emi!
Bilinmesin, kimse uðramasýn hiç.
Kötüyle dalaþma köþe, bucak kaç.
Kendini görmeyen sana bulur suç.
Kimse burnundan kýl almasýn, emi!
Mezarý kontrol et, seriver döþek.
Ayný huyu taþýr deveyle köþek.
Dursunî vefasýz, üstündür eþek.
Kabrime yýlanlar dolmasýn, emi!
Dursun Yeþil - 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.